Als logopedist keek ze al naar het probleem achter het (slik)probleem van haar cliënten – eigenlijk was Jeanette Reitsma toen al coach. De beperkende structuur in combinatie met persoonlijk oud-zeer leidden tot een burn-out en uiteindelijk uitdiensttreding. Thuis ging ze aan het dichten en schilderen om haar emoties te uiten. Keer op keer stonden mensen in tranen bij het zien van haar werk, zó werden ze erdoor geraakt. En ze werden gesterkt na een gesprek met Jeanette. Een opleiding tot coach kon niet uitblijven. Stromen werd de naam van haar coachingpraktijk: “Als het niet stroomt in je leven, gaat het mis,” licht Jeanette toe, “ik leer mensen te voelen wanneer het stroomt en wanneer niet.” Na verloop van tijd richtte ze zich vooral op relatiecoaching, “want een stabiele samenleving vereist dat kinderen zich welkom en veilig voelen!” aldus Jeanette. Ze maakt (aanstaande) ouders bewust van hun eigen gedrag en de gevoelens en blokkades die daarachter schuilgaan, en geeft hun concrete handvatten om zichzelf veilig, open en vrij te voelen in hun relatie. Zo kunnen zij hun kinderen vóórleven hoe om te gaan met gevoelens en met elkaar, en worden kinderen van deze tijd minder belast met de pijn van voorgaande generaties. Ze leert mensen om hun gevoelens bespreekbaar te maken, zodat er wederzijds begrip ontstaat en een scheiding voorkomen zou kunnen worden. “Hóeveel kinderen groeien vandaag de dag op in gebroken gezinnen?! Hoe kunnen zij ooit leren een relatie langdurig liefdevol te onderhouden?!” vraagt Jeanette zich af, zelf mede wijs geworden door haar eigen scheiding.
Het vraagt lef om geconfronteerd te worden met je eigen aandeel, en jezelf af te vragen wie je wilt zijn en wat je wilt voorleven. “We zijn geneigd te zeggen “ja maar, hoe dan?”, en dan komt het op vertrouwen aan; de weg ontvouwt zich wanneer je dichtbij je innerlijke verlangen blijft.” Iets waar ze vanzelfsprekend zelf ook steeds weer aan herinnerd moet worden; haar onderbroken en niet-stabiele loopbaan en haar scheiding hebben ertoe geleid dat, nu ze bijna zestig is, een toekomstdroom aan diggelen is en de toekomst financieel onzeker. Toch kiest ze ervoor “ja” tegen het leven te zeggen en ervoor te gáán, met de stroom mee, of, zoals haar slogan luidt: “The answer to how is yes!”